تعریف

سکسکه فشرده شدن ناگهانی و غیرارادی دیافراگم است. دیافراگم عضله اصلی تنفس است که در زیر ریه‌ها قرار گرفته است. این عمل فشرده شدن، هوا را به سرعت به درون ریه‌ها می‌کشد و دریچه واقع شده در بالای حنجره (glottis) با صدا بسته می‌شود. این بسته شدن سبب ایجاد صدای سکسکه می‌شود.

سکسکه به طور ناگهانی آغاز شده و معمولاً تنها چند دقیقه طول می‌کشد. شما ممکن است هر جایی به سکسکه مبتلا شوید و بین 4 تا 60 بار در دقیقه سکسکه کنید. سکسکه معمولاً خود به خود برطرف می‌شود.

سکسکه یک اثر واکنشی است، به این معنا که شما هیچ کنترلی بر روی آن ندارید. به نظر نمیرسد که سکسکه هیچ تاثیر سودمندی داشته باشد و بروز آن در بعد از ظهرها شایعتر است.

مردان و زنان به طور مساوی به سکسکه مبتلا می‌شوند. البته سکسکه طولانی که بیش از 48 ساعت طول می‌کشد در مردان شایعتر است. سکسکه مزمن می‌تواند بسیار خسته کننده و ناراحت کننده باشد. این نوع سکسکه خوردن و آشامیدن را مشکل می‌کند. هرچند این سکسکه‌ها نادر هستند و گاهی اوقات با یک مشکل زمینه ایجاد می‌شوند.

علل

سکسکه با فشرده شدن غیرارادی دیافراگم ایجاد می‌شود. علت محرک این حالت ممکن است شناخته نشود اما گاهی اوقات می‌توان علت را کشف کرد، به عنوان مثال:

* کشیده شدن بدن پس از غذا خوردن و نوشیدن سریع مایعات، یا بلع هوا یا نوشیدنی‌های گازدار

* سوء هاضمه معمولاً به واسطه خوردن غذاهای داغ و پر ادویه

* هیجانات احساسی، ناراحتی یا تعجب ناگهانی مانند خندیدن

* تغییر ناگهانی دمای هوا به عنوان مثال گرفتن دوش آب سرد

* خوردن غذاها یا آشامیدنی های خیلی داغ یا سرد

* نوشیدن الکل یا سیگار کشیدن مفرط                                                                                                                                                                                                                                                                                                        درمان

به طور معمول سکسکه به هیچ درمان پزشکی نیاز ندارد و خود به خود برطرف می‌شود. البته ممکن است درمانهای خانگی زیر کمک کننده باشند:

* نوشیدن جرعه جرعه آب سرد یا جویدن یخ

* غرغره کردن دهان با آب یا محلول شستشوی دهان

* نفس کشیدن داخل یک کیسه کاغذی (هرگز کیسه را روی سر خود قرار ندهید)

* حبس کردن نفس برای یک مدت کوتاه نفس

* گاز زدن لیمو یا خوردن یک تکه زنجبیل تازه

* بالا کشیدن زانوها به درون سینه

* از کسی بخواهید که شما را غافل گیر کند تا از نظر ذهنی حواستان پرت شود.

در گیاه‌شناسی به نهنج وتخمدان رسیده یک گیاه گلدار، میوه می‌گویند. میوه‌ها خود معمولاً تخم گونه خود را نیز در دل دارند.

هنگامی که در آشپزی بحث از میوه به‌عنوان غذا می‌شود، این واژه معمولاً فقط به میوه گیاهانی گفته می‌شود که شیرین و گوشتدار هستند مانند آلو، سیب، پرتقال و... درحالیکه گروه بسیار زیادی از سبزیجات معمولی، مغزها و غلات، میوه گیاهان خود محسوب می‌شوند. میوه‌هایی که معمولاً در آشپزی جزو میوه‌ها به حساب نمی‌آیند عبارت‌اند از کدوها(مثل کدو و کدو حلوایی)، ذرت، سیب زمینی و فلفل سبز. اینها از نظر یک گیاه شناس میوه هستند اما عموماً در آشپزی جزو سبزیجات در نظر گرفته می‌شوند. گاهی نیز میوه‌های مربوط به آشپزی، از نظر گیاه‌شناسی جزو میوه‌ها بشمار نمی‌آیند؛ مانند ریواس که در آن فقط برگ شیرین دمبرگ قابل خوردن است. همچنین بعضی از ادویه‌ها مانند فلفل شیرین و جوز هندی، میوه هستند.

گاهی اوقات اصطلاح «میوه کاذب» در مورد یک میوه مثل انجیر یا یک ساختار گیاهی که شبیه میوه‌است، اما از یک گل یا تعدادی گل حاصل نمی‌شود بکار می‌رود. بعضی از بازدانگان از قبیل گیاه سرخدار دارای آریل‌های گوشتدار شبیه میوه هستند و تعدادی از ارسها، مخروطهای گوشتداری شبیه گیلاس دارند.

در بیشتر میوه‌ها، گرده‌افشانی بخش مهمی از پرورش میوه‌است و عدم دانش کافی در مورد گرده سازها و گرده افشانها می‌تواند به تولید محصولات ضعیف یا نامرغوب منجر شود. در تعداد کمی از گونه‌ها فرآیندی به نام بکرمیوه‌دهی (parthenocarpy) وجود دارد که درآن احتمال تولید میوه در غیاب گرده سازها / گرده افشانها وجود دارد؛ اینگونه میوه‌ها بدون دانه هستند.

در دوره‌های بسیار قدیمِ کره زمین گیاهان میوه‌دار وجود نداشتند. در جریان تکامل گیاهان، برخی از گیاهان برای افزودن به شانس بقای نسل خود به مرور به دور دانه‌های خود موادی خوشمزه و جذاب برای جانوران ترشح کردند تا از این طریق جانوران را تشویق به خوردن دانه‌ها و دفع آن‌ها در نقاط دیگر بکنند. این امر به گسترش جغرافیایی گیاه و بقای آن کمک زیادی می‌کند. مواد جذابی که به‌دور دانه‌های مختلف گیاهان ترشح شدند به مرور تشکیل انواع میوه‌های امروزی را دادند.[1]

میوه‌ها در بازار لا بوکوئریا در بارسلون                                                                                                                                                                                                                              رشد و نمو میوه 

بعد از باروری تخمک دراثر فرآیندی به نام «گرده افشانی»، تخمدان شروع به رشد می‌کند. گلبرگها می‌افتند و تخمک درون دانه رشد می‌کند. سرانجام تخمدان (دربیشتر موارد به همراه سایر قسمت‌های گل) ساختاری را حول دانه یا دانه‌ها بوجود می‌آورد که میوه نامیده می‌شود. رشد میوه تا زمان بلوغ دانه‌ها ادامه می‌یابد. در برخی از میوه‌های چند دانه‌ای، مقدار رشد گوشت میوه متناسب با تعداد تخمکهای بارور شده‌است.

دیواره میوه که از دیواره تخمدان گل بوجود آمده پیرابر نامیده می‌شود. پیرابر اغلب بصورت دو یا سه لایه مجزا به نامهای برون بر(لایه خارجی)، میان بر (لایه میانی) و درون بر (لایه داخلی) جدایش یافته‌است. در بعضی از میوه‌ها بویژه میوه‌های یکپارچه که از یک تخمدان همبند حاصل شده‌اند، سایر قسمت‌های گل (از قبیل آوند گل که شامل گلبرگها، کاسبرگها و پرچم‌ها است) با تخمدان در آمیخته شده و با آن رشد می‌کنند. اگر بخش‌های دیگر گل که به آنها اشاره شد قسمت مهمی در میوه باشند به آن میوه ثانوی می‌گویند. چون ممکن است سایر قسمت‌های گل در ساختار میوه موثر باشند لذا برای فهم چگونگی شکل گیری یک میوه خاص، بررسی ساختار گل آن بسیار مهم است.

سیب‌ها از نظر رشد و نمو و شکل بسیار متنوع هستند وهمین مسئله ایجاد یک نظام طبقه بندی که دربرگیرنده تمامی میوه‌های شناخته باشد را مشکل می‌سازد. بعلاوه به نظر می‌رسد که بسیاری از اصطلاحات در رابطه با دانه‌ها و میوه به درستی بکار نرفته‌است و این واقعیتی است که درک واژگان را مشکل ساخته نموده. دانه‌ها، تخمکهای رسیده هستند؛ میوه‌ها، تخمدانها یا برچه‌های محتوی دانه هستند.این توضیح را می‌توان به این دو تعریف افزود که در واژه‌شناسی مربوط به علم گیاه‌شناسی یک مغز نوعی میوه‌است و واژه دیگری برای دانه نیست.

سه گروه کلی برای میوه‌ها وجود دارد:

1.میوه‌های یکپارچه
2.میوه‌های فراهم
3.میوه‌های چند بخشی

 میوه‌ فروشی در تهران                                                                                                                                                          بازار میوه تسوکوجی در توکیو                                                                                                                                                                                                              میوه فروشی در آنتالیا ترکیه 

تره‌بار یا صیفی‌جات، نام عمومی برخی محصولات گیاهی خوراکی و اغلب پختنی است. تره‌بار انواع سبزی‌های خوردنی و میوه‌است. بیشتر در گفتار روزمره آن را سبزیجات نیز می‌نامند، گرچه رنگ بسیاری از تره‌بار، مانند هویج، سبز نیست. سیب زمینی، گوجه فرنگی، کدو، بادمجان و هویج از رایج‌ترین انواع تره‌بار است. تره‌بار اگر محصول مهندسی کشاورزی و نتیجه انتخاب مصنوعی باشد گاه به عنوان تره‌بار پرورشی، تره‌بار گلخانه‌ای و تره‌بار کشاورزی نامیده می‌شود. تره‌باری که چنین نباشد، در سال‌های اخیر، به تره‌بار رسمی معروف است.                                                                                                                                                                                                           

به گیاهانی خوراکی سبز رنگ که در تهیه خوراک‏ها، دسرها و سایر خوردنی‌ها به کار می‌رود، اصطلاحاً سبزی می‌گویند. از سبزی‌ها در پخت برخی غذاها مثل: قرمه سبزی، انواع کوفته، انواع کوکو و انواع آش و هم چنین تهیه انواع ترشی استفاده می‌شود. علاوه بر این، در ایران و برخی کشورهای آسیای میانه، برخی از این سبزی‌ها را به صورت خام و در قالب دسر همراه غذا میل می‏کنند که به سبزی خوردن شناخته می‌شود.    سبزیهایی که به طور رایج به طور خام یا پخته در خوراک‏ها و خوردنی‌های ایرانی به کار می‌رود:

• اسفناج
• بابونه
• برگ چغندر
• پونه
• پیازچه
• تربچه (ترب)
• ترخون
• تره
• جعفری
• ریحان
• سیر
• شاهی
• شنبلیله
• شوید (شبت)
• گشنیز
• مرزه
• نعناع                                                                                                                                                              * امروزه، دیگر سبزی بابونه برای خوردن کاشته نمی‌شود و فراگیر نیست.

** معمولاً سیر ِتازه در ترکیب سبزی پلو به کار می‌رود.

*** علاوه بر سیر، گیاه موسیر نیز در ترکیب ترشی هفت بیجار به کار برده می‌شود.

**** معمولاً از نعناع خشک [شده] و گاهی به طور دلخواه، همراه نعناع داغ (نعناع تفت داده) استفاده می‌شود.

درخت یا دار یک گیاه بزرگ چوبی دیرپا است.

از بلندای درختان نمی توان تعریف مشخّصی ارائه داد ولی روی‌هم‌رفته درختان در بزرگسالی دست کم 6 متر بلندا دارند[نیازمند منبع]. در ساختار یک درخت معمولاً شاخه‌هایی وجود دارند که به یک تنه? بزرگ پیوند دارند. در سنجش با دیگر گونه‌های گیاهی و جانوری، درختان زندگی دیرپایی دارند. گونه‌هایی از درختان بیش از 100 متر قد می‌کشند و برخی درختان نیز چند هزار سال عمر می‌کنند. درختان از عناصر مهم چشم‌انداز طبیعی، باغ‌سازی و محوطه‌سازی هستند. [1]                                                                                                         درخت سکویا بلندترین درخت موجود بر روی زمین

15 اسفند روز درخت‌کاری است و هر ساله شمار زیادی درخت در آن روز کاشته می‌شود.

به محل کاشته شدن زیادی درخت و درختچه برای نمایش و پژوهش درختستان گویند. اگر محیط مناسب رشد درختان فراهم شود عمر و رشد آنها می‌تواند تا سالیان درازی ادامه یابد.                                                                                                                          سن درختان

هرچه قطر درخت بیشتر و طولش بلندتر باشد سن آن بیشتر است.

با افزایش سن درختان? لایه های جدیدتری در زیر خپوست آن‌ها به وجود می‌آید. رنگ لایه‌ای که در زمستان به وجود می‌آید با لایه‌ای که در تابستان به وجود می آید متفاوت است. این اختلاف رنگ لایه‌ها به ما کمک می‌کند تا سن درخت کپل را تعیین کنیم? هنگامی که درختی را می‌بریم در سطح بریدگی دایره‌هایی را می‌بینیم که در داخل همدیگر قرار دارند. اگر درختی بیست حلقه در مقطع خود داشته باشد، می‌توانیم بگوییم که تقریباً بیست ساله است و درختی که 60 حلقه دارد تقریبا شصت ساله است. این روش ساده ترین روش تعیین سن درختان میباشد? اما در این روش برای شمارش حلقه‌ها باید درخت را قطع کنیم. [2]

روشهای پیشرفته‌تری نیز برای تعیین عمر درختان موجود میباشند که عبارت‌اند از:

تعیین سن به روش کربن 14
تعیین سن به روش پتاسیم- آرگن
تعیین سن به روش روبیدیم استرانسیوم
تعیین سن به روش اورانیم ، سرب و توریم ، سرب
تعیین سن با روش استفاده از ایزوتوپهای 230Th و 231Pa
تعیین سن به روش فلوئور
تعیین سن به روش آمینو اسیدها
روش های نگهداری در این روشها برای تعیین سن درختان دیگر نیازی به قطع آنها نیست.                                                                                                                                                                                                                                       حلقه‌های رشد                                                                                                                                                                                                                                                                 رده‌بندی درختان 

ساده‌ترین رده بندی درختان بصورت خزان‌کننده و همیشه‌سبز می‌باشد. یا بهن برکان (نهان دانگان)و سوزنی برگان (باز دانگان)